Van Fort Myers naar Kissimmee

Vandaag zouden we naar de villa in Kissimmee vertrekken. De dagen in Fort Myers beach zijn snel voorbij gegaan. Het waaide stevig vandaag. Joost en ik zijn nog even naar het strand gelopen. Even uitwaaien bij de zee. Het was letterlijk uitwaaien want het waaide echt erg hard.

Nog even wat laatste foto´s gemaakt en inmiddels was Bart ook klaar. We laaiden de koffers in de auto en checkten uit. We hadden geen zin om ergens te gaan ontbijten dus stopten we nog even bij de Publix om wat broodjes en drinken te halen. Ik wilde nog graag even bij de pier stoppen maar het was intussen heel zachtjes gaan regenen. Niet echt mooi weer om de pier op te lopen. We reden dus maar door onderweg naar Kissimmee. Het was een kleine 4 uur rijden dus we hadden nog wel even te gaan. Uiteindelijk ging het allemaal heel vlot en na 2 uurtjes stopten we bij McDonalds voor een versnapering. Ik nam er Apple Pie en kreeg er zelfs 2 voor 1 dollar. Ze smaakten nog ook. Bart en Joost vulden hun bekers nog een keer met drinken en we reden verder. Op zich een rustige weg waar je afwisselend 45, 50, 60 en soms zelfs 65 mile per uur mocht rijden. We reden door Arcadia richting Orlando. Nog even een rookpauze en rond 14,30 uur stonden we voor het hek van Lake Berkley. Helaas mochten we nog niet naar binnen want we konden pas om 16.00 uur inchecken. Dan maar vast naar de Walmart die er om de hoek zit. Hier kunnen we ons wel een uurtje vermaken. We deden vast boodschappen voor in de villa en om klokslag 4 uur stonden we opnieuw voor het hek. Nu mochten we wel naar binnen nadat de conciérge alles had genoteerd. Heerlijk om weer in de villa te zijn. Toch prettiger dan in een hotelkamer. Ik pakte de koffers uit en Bart en Joost plonsden al in het zwembad. Ton kreeg de tv niet aan de praat dus belde hij maar even met degene die het huis bij houdt. Russ deed dat niet meer en nu bleek het een Belg te zijn die de huizen van Lawrence onderhield. Makkelijk praten dus. Tussen 19.00 uur en 19.30 uur zou hij even langskomen. Dat werd iets later en inmiddels hadden we de tv al aan de praat. Maar goed het was toch wel handig dat hij er was, konden we gelijk nog wat andere dingen vragen. Nadat hij weer was vertrokken zijn we naar het Outback Steakhouse gereden om nog een hapje te eten. Bij thuiskomst waren we allemaal moe van de lange reis. Ton en ik gingen op tijd naar bed en de jongens speelden nog even een spel op de playstation. Morgen willen we naar Sea World.